مقالات

انتخاب قفس مناسب گنجشک سانان و طوطی سانان

محلی که پرندگان در خانه در آن نگهداری می شوند باید عوامل طبیعی نظیر حفاظت از عناصر محیطی، تغییرات آب و هوایی و شکارچیان طبیعی، ایجاد حس امنیت و حد معقولی از بهداشت را فراهم آورد. همچنین در محیط زندگی پرنده باید رفتارهای طبیعی نظیر نظافت، جستجوی غذا و جفت یابی و زادآوری که باعث برطرف کردن نیازهای طبیعی و ارتقای سلامت و رفاه پرنده می شود حفظ شود که کیفیت زندگی آنها در اسارت را افزایش می دهد.

همه پرندگان نیاز به قفس دارند. قفس، صرفا جایی برای نگهداری پرنده نیست و به عنوان یک مکان امن، زمین بازی، محل تغذیه و خواب پرنده می باشد و در زمانی که سرپرستان پرنده بیرون از خانه هستند به عنوان جایی امن برای آن در نظر گرفته شود. در واقع قفس، باید خانه پرنده باشد نه زندان.

پرندگانی که بیشتر طول عمر خود را در داخل خانه سپری می کنند نیاز دارند فضایی بزرگ در خانه به آنها اختصاص داد. در برخی موارد سرپرستان پرنده یک اتاق را برای پرندگان خود در نظر می گیرند یا یک قفس بزرگ (indoor aviary) در خانه تعبیه می کنند.

طبق توصیه ای که در قانون حیات وحش که در سال 1981 (اصلاح شده در سال 2000) در بریتانیا تصویب شده، ابعاد قفس نگهداری پرندگان باید به قدری بزرگ باشند تا پرنده بتواند بال های خود را کامل در داخل قفس باز کند. این اندازه حداقل ابعاد مورد نیاز برای پرنده است. ابعاد قفس در حالی که نشان دهنده اندازه بدن پرنده است، نشانگر سبک زندگی پرنده نیز می باشد. پرنده ای که غالبا آزاد است و تنها مدت زمان کمی را در قفس سپری می کند در مقایسه با پرنده ای با همان جثه که بیشتر اوقات در قفس نگهداری می شود می تواند در قفس کوچکتری باشد اگر پرنده مدت بیشتری در محیط قفس محدود است، قفس باید به اندازه ای بزرگ باشد که بتواند رفتارهای طبیعی نظیر نظافت، بازی و حرکت را داشته باشد.

تهیه قفس مناسب برای پرندگان زینتی وابسته به فاکتورهای زیادی است.

قفس قرار است برای طولانی مدت برای نگهداری پرنده استفاده شود بنابراین باید مطمئن باشید که ساختار محکمی دارد. درزها و نقطه جوش ها را در جایی که میله ها و اضلاع بهم می رسند را بررسی کنید. قفس باید از موادی ساخته شده باشد که به قدر کافی محکم باشد و پرنده با منقار به آن آسیب نزند، تمیز کردن آن آسان باشد و در صورت بلعیدن اجرا قفس برای پرنده سمی و خطرناک نباشد. برای قفس های پرندگان کوچک جثه معمولا سیم هایی با روکش پلاستیکی استفاده می شود ولی قفس های بزرگتر از میله های با پوشش پودری و یا استیل ضد زنگ ساخته می شوند. طوطی های بزرگ، سیم های مفتولی نازک (نظیر توری های فلزی لانه طیور) را به راحتی جویده و می بعلند که منجر به مسمومیت با فلز می شود. قفس برای گونه های طوطی بزرگ باید از سیم های ضخیم (گیج 16-18) و برای گنجشک سانان از سیم گیج 19 باشد. فلز روی در مواد گالوانیزه قفس آبکاری شده می تواند موجب مسمومیت پرنده شود. بهترین گزینه برای انتخاب قفس طوطی سانان و گنجشک سانان، آنهایی هستند که از جنس استیل ضد زنگ ساخته شده اند. این مواد غیر سمی اند و تمیز کردن آن ساده تر است. با این حال این قفس ها سنگین تر و معمولا گران تر هستند.

در زمان انتخاب قفس به موارد زیر دقت کنید:

قفس را برای وجود نقاط تیز و لبه های برنده که می توانند زبان و پای پرنده را زخمی کنند باید بررسی کنید. مطمئن شوید هیچ جایی برای گیر افتادن پا، سر و بال های پرنده در قفس وجود ندارد.

قفس های غیر استاندارد معمولا دارای اجزای نامناسب، هم از نظر اندازه (قطر) و هم از نظر جنس (پلاستیکی یا چوب صاف) می باشند.

در هنگام خرید قفس های دست دوم به تمام جزئیات در مورد کیفیت و سلامت آن دقت کنید.

اکثر پرندگان قفسی که پهنای بیشتری نسبت به ارتفاع دارند را ترجیح می دهد زیرا پرندگان پرواز مستقیم به بالا و پایین ندارند و در جهت افقی پرواز می کنند یا می پرند.

هر چه قفس بزرگتر باشد فرصت بیشتری به پرنده برای فعالیت و تحرک می دهد با این حال بهتر است طوطی ها برای فعالیت بدنی مدت زمان زیادی از قفس بیرون بیایند ولی اگر قفس خریداری شده نسبت به جثه پرنده بیش از حد بزرگ باشد ممکن است پرنده هنگام گرفتن، داخل قفس به خودش آسیب بزند. همچنین اگر قفس پرنده کوچک باشد، محدوده حرکت پرنده کم می شود و این منجر به بروز مشکلاتی مانند یبوست، چاقی و رفتارهای غیر طبیعی پرنده شود برای مثال شروع به کندن پرهایش کند.

انواع زیادی از اشکال و سبک ها در بازار وجود دارد.

قفس های گرد بخاطر شکل ظاهری شان حس امنیت را برای پرنده تامین نمی کنند. طوطی ها علاقه دارند بیشتر در گوشه و کنج قفس باشند که قفس های گرد فاقد این ویژگی هستند. بسیاری از متخصصین توصیه می کنند که از قفس هایی با سقف صاف استفاده شود، زیرا قفس هایی که سقف گنبدی شکل دارند، قسمت بالایی که میله ها بهم می رسند در آسیب به انگشتان پا و منقار نقش دارند.

توجه داشته باشید که تمیز کردن قفس های مستطیل از قفس های گرد ساده تر است زیرا گذاشتن بستر کاغذی بر روی سینی کف قفس های با فرم گرد سخت است. قفسی را انتخاب کنید که صفحه فلزی بر روی سینی قرار گرفته باشد. این صفحه ها مانع دسترسی پرنده به فضولات می شود.

وجود مارپیچ های فلزی فانتزی روی قفس برای سرپرستان پرنده جذاب به نظر می رسد اما نحوه طراحی و وجود آنها عامل خطری برای پرنده است و ممکن است انگشتان پا و سایر اندام های انتهایی آنها در این قسمت ها گیر بیوفتد.

قفس هایی که برای نگهداری پرنده مناسب نیستند:

- قفس همستر که ارتفاع بسیار کمی دارند.

- قفس های بلند و کم عرض که مانع حرکت پرنده به اطراف شود.

- قفس هایی که از جنس پلاستیک هستند زیرا ممکن است جویده شوند. بسیاری از پلاستیک ها حاوی روی و ترکیبات دیگری اند که ممکن است برای پرندگان سمی باشد.

- قفس هایی که روکش فلزی سست دارند. بسیاری از قفس های از آلیاژ فلزات ساخته می شوند و اگر پوشش میله ها نازک باشد ممکن است پرنده آن را بجود. طوطی سانان نیز که برای حرکت در قفس با استفاده از منقار میله های قفس را می گیرند نیز بیشتر در معرض بلعیدن این پوشش روی میله ها هستند و با حذف این پوشش، روی موجود در بدنه قفس طی چند هفته با انباشته شدن در بدن پرنده منجر به آسیب به کبد و کلیه ها و در مواد حاد موجب مرگ پرنده شود.

- قفس های با درب کوچک که گرفتن پرنده را سخت می کند.

به طور کلی، پرندگان به قفسی که به آن عادت کرده اند راحت تر هستند و اگر شما پرنده را مستقیما از سرپرست قبلی خریداری می کنید، قفسی که پرنده در آن زندگی می کرده را هم بخواهید زیرا این کار استرس ناشی از جابجایی را کاهش می دهد ولی اگر قفس قبلی خیلی کوچک باشد باید قفس استاندارد و مناسب پرنده تهیه کنید.

طوطی های بزرگ به چند قفس نیاز دارند. یک قفس بزرگ برای نگهداری داخل خانه، یک قفس کوچک برای بردن به سفر و کلینیک دامپزشکی و یک قفس دیگر تا زمانی که قفس اصلی تمیز می شود یا به عنوان محلی برای خواب شبانه استفاده شود. ولی برای پرندگان کوچکی مانند قناری و فنچ تنها داشتن یک قفس کافی است.

قفس حمل

برای بردن پرنده به کلینیک و یا سفر با انداختن پارچه ای بر روی قفس و تاریک کردن محیط داخل پرنده احساس آرامش می کند. (چند نقطه برای تبادل هوا در نظر بگیرید). قفس را برای حمل در داخل خودرو قرار دهید. با گذاشتن قفس در داخل صندوق عقب، پرنده در معرض دود اگزوز است که می تواند او را بکشد. همچنین ترمزهای ناگهانی باعث وحشت پرنده می شود.

قفس استراحت

بهتر است یک قفس کوچک برای خواب پرنده نیز داشته باشد. به ویژه اگر پرنده در قفس بزرگی زندگی می کنند. طوطی در زمان خواب شبانه در یک قفس کوچک احساس امنیت بیشتری دارد. پرندگان در تاریکی دید خوبی ندارند و ممکن است با تصور اینکه شکارچی در اطرافشان است وحشت زده شوند. این شکارچی می تواند حتی شخصی باشد که در شب برای خوردن آب به آشپزخانه رفته باشد. برخی طوطی ها مانند عروس هلندی و ملنگوها معمولا دچار ترس شبانه می شوند و خود را به قفس می کوبند که می تواند منجر به شکستن پرها، آسیب به سر و حتی شکستن استخوان ها شود.

هرگز پرنده تان نباید در تخت خواب در کنار شما بخوابند زیرا بسیاری از طوطی ها به دلیل غلت زدن سرپرست پرنده در طول شب مرده اند.

زمان انتشار: (1 سال قبل)
تعداد بازدید: ۱